B İ R H A S B İ H A L
Atilla Morçol;İstanbul;04.12.2011
Kurtuluşa Erişmek Ancak Arınmayladır!
Sahip olma, mal ve mülk
sevgisi,biriktirilen servet; Allah’a yönelmede en büyük ayak bağıdır. Saptırma,
aldatma, bozma/bozulma vesilesidir. Bu nedenle Vahiy sadaka (sadakatten gelir)
ve infak üzerinde çokça durmaktadır. Zira kalpte mal (meyl edilen) sevgisi
hüküm sürdüğü sürece biriktirme/kenz ahlak olarak devam edecek, Allah’a yönelme
ise mümkün olmayacaktır. Yapılan ibadetlerden tad alınamamasının ve namazların
kişiyi düzeltememesinin temelinde; kalpte Allah’tan alıkoyan bir gayrimeşru saltanatın
hüküm sürmesi vardır. Zira kalplerdeki saltanat ancak İslam’a aittir.Ve ancak
kalplerin saltanatına “iman” layıktır.
“Yolunu
gerektiği biçimde Allah ve Kitabıyla bulmaya çalışanlar cehennem ateşinden uzak
kalacaklardır. Onlar ki, mallarını ve öz benliklerini arındırmak için başkaları
için infak ederler. Böyleleri yaptıkları iyiliğe karşılık kimseden karşılık beklemez.
Verdiğini sadece Rabbinin rızasına ermek için verir.İşte böyleleri zamanı
geldiğinde,Allah’ın vereceği nimet ve
ikramlardan fazlasıyla razı
olacaklardır.”(92/18-21)
Çokça
meyilli oldukları ve tutkuyla sevdikleri mallarını, Allah’a yönelmek maksadıyla
arınmak ve arındırmak için harcayanlar, hoşnutluklar içinde Allah’ın
ikramlarına mazhar olacaklardır. Allah için infak (harcamak) öncelikle kişinin
kendi saadeti ve kurtuluşu için gerekli bir salihattır. Vererek ve harcayarak
arınmak demek; Allah’a yönelmede ayak bağı olan, kalbi ve kafayı meşgul eden
ticaret, servet, mal ve mülkün olması gereken konuma oturtulmasıdır. İnfak
etmek; Kalpte hayrı değerli ve sevgili kılar. Mala olan meyli ve tutkuyu ise
engeller, nötr hale getirir. Kalpte hayr
değerli hale gelince kişi hayr biriktirmeye başlar.Hayr değerli mal ve mülk
değersizleşir. Arınma ve yönelme budur. Aksi durumda kişi cimrileşir. Cimrilik
müstağnileşmektir. Allah’a güvenin azalması hatta kalmamasıdır. Artık Allah’ın vaat ettiğine aldırış edilmez.
Biriktirdiklerinin onu ölümsüzleştireceği zannı hakim olur. Bu nedenle İnfak,
sadaka; devlet otoritesi ile zorunlu bir ibadet olarak değil, gönüllü yapılan
bir salihat olarak istenmektedir. Gönüllü verilmeyen mal, kalpteki saltanatını
devam ettirir. Vermekle ve infakla; hayr değerli olur, mal ve mülkse
değersizleşir. Yani mal ve mülk hayr için harcanan bir araca dönüşür. Cimrilik,
mala muhabbeti ve bağlılığa sebep olur, mülk kişi için araç değil amaç haline gelir. Oysa Kişide
Allah’a yönelmeye engel olan mal sevgisi ve meyli yerini hayr sevgisine bıraktığında
ve bu durum ahlak haline geldiğinde, artık o kimse arınmıştır. Allah’a
yönelmekte maddi menfaat bağlarından azade olmuştur. Özgürleşmiştir. O kişinin
Kalbi, kendi için en değerli olan hayr hazinesi ile birliktedir. Hayr için
yarışanlar kervanına katılmıştır. Kişinin kalbi değer verdiği ile beraberdir.
Bu nedenle infak ve sadaka arınma ve yönelme için en önemli husustur. Sadece
zenginler için değil, zira mal ve mülk herkes için bir ayak bağıdır. Fakirlerin
çöp biriktirdiği malumdur. Zengin olma hayalleri ile bir ömrünü tüketen insan
az değildir.
“Siz e gelince Ey müminler!
Sevdiğiniz şeylerden Allah rızası için başkaları için harcamadıkça gerçek
erdemliliğe ve hayra ulaşamazsınız. Ve her ne harcamışsanız Allah mutlaka onu
bilir.” (3/92)
Egemenlik Kime Aittir?
Egemenlik
konusu tüm zamanların en çetrefil konusunu oluşturmaktadır ve insanlık tarihi
boyunca yönetenlerle yönetilenler arasında ki sorunların odağındaki konudur.
Dinlerin insan nezdinde ki önemine binaen siyasi egemenlik dinle
ve tanrıyla ilişkilendirilmiş ve tanrısal bir nitelik atfedilmiştir. Krallar ve
sultanlar ister Doğuda ister Batıda, ister Müslim, ister se de gayrimüslim
olsun Otoritelerini/Krallıklarını/sultalarını layüselleştirme/dokunulmazlaştırma
adına kendilerini “Tanrının yeryüzündeki gölgesi” olarak tanımlamışlardır. Hatırlanacak olursa Müslümanların tarihinde sultanlara
böylesi unvanlar verildiği malumdur. Tebarani’nin naklettiği bir
rivayete göre;”Sultan, yeryüzünde Allah(c.c.)’ın gölgesidir. Ona ikram eden
ikram görür, ona ihanet eden de ihanete maruz kalır.” Denilmektedir. Hıristiyanlıkta da kralları
Kilise kutsar kilise ise tanrının yeryüzündeki temsilciliğini yapar.
Dolayısıyla Krala karşı çıkan Tanrıya karşı çıkmış olur. Bu açıdan gerek
Hıristiyan dünyasındaki Kralların dini boyutu ve konumu ile İslam Dünyasındaki
sultan/halifelerin dini boyutu ve konumu arasında büyük benzerlik dikkat
çekicidir. Sultanlara muhalefette tıpkı Batıda olduğu gibi bağilik/asilik
olarak nitelendirilmiştir ve cezası hapisten, ölüme kadar varmaktadır.
Allah
bütün kâinatın yegâne Meliki, tek Rabbi, ortaksız İlahıdır. Yani kâinatın
egemenliği bizatihi Allah’ın elindedir. Allah’ın tüm insanlara gösterdiği
tolerans, özgürlük, adalet ve tüm insanlığın hizmetine sunduğu ve
yalanlanamayacak onca nimetleri karşısında, despot meliklerin Allah’ın Halkına
yaptığı zulmü mukayese ettiğimizde dehşetengiz zulumat daha iyi anlaşılacaktır.
Bundan dolayıdır ki, Kur’an da onca Fravuni
ve Nemrudi yönetimlerle ilgili anlatımlarda; azdı, tuğyan ve istikbar
etti gibi vurgulu tanımlamalarla mahkum
edilen yönetimlerden yani egemenliklerden bahsedilmesi bundandır. Fravuni ve
Nemrudi yönetimlerin Vahiyde anlatılan mahiyetlerini analiz ettiğimizde
karşımıza despotizm olgusu çıkar. Ki en belirgin yanı insan onurunu ezen, halkı
baskı altında köleleştiren, konuşmasına ve düşünmesine sınırlama ve yasaklar getiren,
haklarını gasp eden, halkı koyun sürüsü olarak gören, ne düşündüğünü ve
düşüneceğini umursamayan, adaletsiz, dayatmacı, acımasız bir yönetim oluşudur.
Allah
halkların yönetimini, egemenliğini halklara bırakmıştır. ‘Nasılsanız öyle
yönetilirsiniz. Nefislerinizdekini değiştirmedikçe halinizi değiştirmem’
buyurmaktadır. Allah mutlak hükümdarlığına rağmen; zor ve baskı kullanmadığı,
dayatma yapmadığı halde kim, hangi yetkiyle ve hakla, Allah adına halkı baskı
altına alabilir, terbiye etmeye çalışabilir?
Kerbela Suriyedir,Hergün Aşura!
Her gün 20-30 masum
katlediliyor Baas Baltacılarınca! Masum insanlar “artık yeter “ dedikleri için
üniforma giydirilmiş Baltacılar tarafından işkenceye tabi tutuluyor ve bunlar
video ile kayıtlara alınıyor. Bu güne kadar resmi rakamlara göre 4 bin sivil katledilmiş,on binlerce insan
tutuklanmış, kendilerinden haber alınamıyor. Söz de “Direniş hattında” olunca,
her türlü zulmü işlemek mubah oluyor bu baylara göre! Tam bir şeyh mürid ilişkisi.
Tam da Huseyn ve yaranlarının şehadetinin 1369 ncu
yıldönümünün kutlandığı şu günlerde, Yezidi Rejimlerden en başta teberri etmesi
gerekenlerin, stratejik maslahatlar gereği de olsa, Yezidi rejimlerin, zulmün ve
zalimin yanında yer alması ne kadarda acı bir durumdur. Nerden nereye? Boşuna
dememişler büyük laf etme diye! Düştükleri acınası durumu görmek istemedikleri
gibi üstüne üstlük nasihat edenleri, Amerikancılıkla da suçlamazlarmı? Azıcık
izan lütfen! “Benim şeyhimdir ne yapsa
yeridir!” Afiyet olsun! Ne diyelim! Türkiye’deki bu Baas muhipliği, asabiyet
haline gelmiş tarafgirliğin dayanılmaz hafifliğidir.
“direnişin esenliği ve Siyonizme karşı süren savaşın zaferi” adına bir Müslüman; Müslümanların
katledilmesi pahasına Baas rejimiyle
ittifakını sürdürebilir mi? Hadi sürdürdü diyelim! Baas zulmüne karşı “artık
yeter” diye başkaldıran mü’min ve mazlum kardeşlerini töhmet altında bırakacak
karalamalarla suçlayabilir mi? Siyonizmle mücadeleyi kutsayarak,her yol ve
yöntem mübahtır da nerden çıkarılıyor? İslamın
adalet, şahitlik ilkeleri, zalime meyletmeme, mazlumun yanında olma hükümleri nasıl göz ardı edilebiliyor? Yoksa Baas rejimi Suriye halkının can u
gönülden memnun olduğu adil bir rejimde biz mi bilmiyoruz? Despotizme en çok
karşı olması gereken bir rejim nasıl oluyor da içerde despotizme ve istibdata
yöneliyor dışarıda ise Baas gibi bir rejimle işbirliği yapabiliyor?
Hele de Vahdeti;” velayeti fakihe”
beyatla özdeşleştiren “İrancı”
İslamcının şu sözlerine ne demeli!? “Biz aylar öncesinden, Suriye
konusunun, halkın özgürlük, onur ve adalet taleplerine dayalı rejim karşıtı
gösterilerinin ötesinde, en az beş yıl öncesinden bu yana "bölgesel
İslami direniş ekseni"ni yıkmaya yönelik kapsamlı bir projenin
uygulanmakta olduğunu vurgulayınca, bazı kardeşler de ısrarla, "direniş
ile Suriye ilişkisi"ni gündem dışı tutmaya çalıştı.”
Fesuphanallah! Bu kadarda kurnazca bir cümleyi ançak takiyyeci bir zihin kurabilirdi! Deyib geçelim…
Yani "direniş ile Suriye
ilişkisi" var diye Baas rejiminin tüm insanlık dışı eylemleri ve siyasetine
Suriyeli Müslümanlar göz yummalı “eyvallah” mı demeliydi. Türkiyeli ya da tüm İslam dünyasında Baas
rejiminin halk katliamları mazurmu görülmeliydi?” Bu nasıl bir anlayış böyle,
anlamak mümkün değildir. Tam bir akıl tutulması. Siyonizme düşman olda ne
olursan ol gel! İster sapık ol, ister müşrik ol, hergün onlarca masum insanı
katletmiş olsan da yine gel, gel bizim dergâhımız siyonizmle savaş dergâhıdır!”
anlayışı olan bu bakış açısı; dini değil ideolojik bir anlayıştır ve tek başına
sahibini ŞAHİTLİKTEN düşürmeye yeter de artar. Şam’da uzun yıllar yaşamış ve
halen orada bulunan Halid Meşal’in Suriye konusundaki duruşu ve politikası ile
kullandığı diplomatik dil dikkate şayandır. Nasrallah’ın ki ile mukayese
edildiğinde işin içine mezhebi hassasiyetlerin girdiğini apaçık görmek
mümkündür. Siyonizmle mücadele adına
siyonizmden daha çok Müslüman kanı akıtmış, daha büyük katliamlara imza atmış
bir rejimle işbirliğine dini ya da siyasi kılıf bulmaya çalışmak ve de islamla
bağdaştırmak abesle iştigalden başka bir şey değildir. Zalimle dostluk (!)
budur. Allah zalimlere meyledenleri ise “ateşle” uyarmaktadır. Baas muhipliği
yapan çevreleri, Yezid Rejimi ile Baas rejimi arasında ne gibi farklar olduğu
ya da olmadığı üzerinde düşünmeye davet ediyorum. Ve böylesi bir durum
mü’minlere yakışmaz, Allah’ta bundan hoşnut olmaz. Derdimiz budur.
Allah
akıl fikir versin!Basiret ve firaset (!) nasip etsin!
Arap Devrimleri ve Batı
Amerika
Savunma Bakanı Leon Panetta,
ABD'deki düşünce kuruluşu Brookings
Enstitüsü'nün Washington'da düzenlenen bir forumunda yaptığı konuşmada; önemli
tespitlerde bulunarak ulusalcı-mezhepçi çevrelerin, özelde Suriye genelde Arap
Devrimleriyle ilgili propagandalarının gerçekle alakası olmadığının ipuçlarını
verdi.
Bunlardan
biri, Türkiye ile başlayan Ankara-Telaviv arasındaki gerginliğin İsrail'in
bölgede giderek artan ''izolasyonuna'' ivme kazandırdığı endişesi. Panetta bu
durumdan duyduğu kaygıyı gizlemiyor.''Maalesef son bir yıl içinde İsrail'in
bölgedeki geleneksel güvenlik ortaklarından yalıtılımının büyüdüğünü ve
kapsamlı bir Ortadoğu barışı gayretinin fiilen beklemede olduğunu görüyoruz'' diyerek
Davos’la başlayan sürecin altında komplo arayanları tekzip etmektedir. Panetta,
İsrail'in, güvenlik için sadece güçlü bir orduya bel bağlamaması gerektiğini ayni
zamanda güçlü bir diplomasiye de ihtiyacı olduğunu dile getirmektedir. Konuşmasında
Türkiye-İsrail ilişkilerine de değinen Panetta, ''İki ülke ilişkilerinin
gidişatından çok derin kaygı duyuyorum'' diyerek, Türkiye’nin İsrail
politikasının bizim açımızdan olumlu olduğunu teyit etmektedir.
Arap
Devrimiyle ilgili olarak; “İsrail'in Arap dünyasındaki ayaklanmalardan duyduğu
kaygıları da hatırlatan Panetta, ''İsrail'in, 'şu anın barış için gayret
gösterme zamanı olmadığı, Arap uyanışının güvenli ve demokratik bir İsrail
hayalini daha da tehlikeye attığı' yönündeki görüşünü anlamakla birlikte, buna
katılmıyorum'' sözleri, Arap
Devrimlerinin Batılı bir proje olmadığının açıkça ilanıdır.
Özetle,
Orta doğudaki Arap devrimleri ile statükonun sarsılması ve yıkılmaya yüz tutması
Amerikanın ve İsrail’in aleyhinedir. Zira bilindiği gibi Ortadoğu’daki bu “statüko”
Amerika’nın ve İsrail’in onlarca yıldır
mesai harcayarak dizayn ettiği yağıdır ve bu ülkelerin menfaatine hizmet etmektedirler.
Buna Suriye’de ki Baas rejimi de dahildir. Hiç kimse hali hazırda kendi
çıkarlarına hizmet eden bir yapıyı değiştirme riskine girmek istemez. Hele de
halkların işin içine girerek siyasi gelişmelerin kontrolden çıkmasını aklından
bile geçirmez. Aksi söylemler; ideolojik propagandaya dayalı hiçbir bilimsel ve
siyasi yanı olmayan iddialardır. Elbette ki başta Amerika, İsrail ve Batılı
emperyalist ülkeler Arap uyanışını ve bu ülkelerdeki yeniden yapılanmaları
kendi lehlerine çevirmek için yoğun çaba içinde oldukları kesindir. Ama mevcut yapı
zaten Batının tanımladığını ve çıkarına olduğunu da görmek gerekir. Dolayısıyla
Arap Devrimleri Halkların, İslam’ın ve Müslümanların lehine olduğunu görmek
için azıcık feraset yeterlidir.
Amerika’nın
bölgedeki siyasetinin; artık mevcut despotik ve totaliter rejimlerle
yürünemeyeceğini, bu rejimlerin sonun başlangıcına geldiğini görebilmiş olması
temelinde halklardan yana tavır alarak yeni pozisyonlar kazanma çabası üzerine
bina edildiğini, görmekteyiz. Yarın en sadık müttefiki Suudi Arabistan’da
önlenemez boyutta halk ayaklanmaları çıktığında göreceğiz ki Amerika hemen
Halkın yanında pozisyon alacaktır. Batı’nın oynak politikası budur. Doğu
despotizmi Rusya, Çin, İran gibi ülkelerde; sistemlerin hantallığı, ideolojik
devlet bürokrasisi, karar almadaki kaplumbağa yavaşlığı, alışkanlıklara ve
bağımlılıklara sadakat ve daha da önemlisi kamuoyuna kulaklarını tıkamaları; bu
ülkelerin uluslar arası politikada tutucu ve gerici bir ilişkiyi inatla sürdürmesine,
yeni açılımlar ve yeni politikalar üretmede yetersiz kalmalarına neden
olmaktadır. İran Suriye ile ilişkisinde büyük devlet olma liyakatini gösterebilseydi,
Suriye Baas rejimi bunca katliamı yapmaz, halkın isteklerine cevap vererek
uzlaşmaya zorlar, hem Baas rejimiyle ittifakına halel getirmez hem de Suriye
Halkının tamiri zor buğzuna neden olunmazdı. Baas rejimi eninde sonunda gidecek
ve Suriye Suriyelilerin (ki çoğunluğun
Suriye İhvanın arkasında olduğu malum.) ülkenin kaderine sahip çıktığında İran ile
yeni Suriye arasındaki ilişkiler uzun yıllar sorunlu olacağa benzemektedir.
O
nedenle içerde ve dışarıda ilkeli ve esnek siyaset, her zaman genel geçer akçedir.
Ama bu despotik bir yönetim anlayışıyla olacak bir iş değildir. Suriye Baas rejiminin
arkasındaki despot ülkelerde bunu göstermektedir.
Gizem Ablası İrem ile
Yoksulluğun Kurbanı Oldu!
Bütün TV kanallarında aylar önce yayınlanmış o video
görüntüsünde küçük Gizem şöyle şikayet ediyordu halini:”Ben fakirim diye
öğretmenim beni başkan yapmadı. Ben çok istiyordum…..Bakın benim ayağım altı
delik. Okula gelirken yağmurdan ıslanıyor.Babam inşaatın beşinci katından düştü
çalışamıyor.Bu sizin yaptığınız insanlığa sığarmı….” Çok geçmeden Gizem ve
kardeşi İrem şohbenle ısınan banyoda bu adaletsiz dünyadan göçüb kurtuldular. “Fakirim
diye ..” sınıf başkanı olamadığını düşünüyor Sevgili Gizem. Ne kadar acıdır bu!
İslam tam da böylesi bir oligarşik sınıfsallığı kaldırıp, kardeşliği ve paylaşmayı
toplumsallaştırmak için geldiğini öğrenmek ve gereğini yapmak için daha kaç
Gizem ve İremlerimizi kaybedeceğiz? Herkes Gizem’in çizmesinin altının delik
olmasına takıldı. Ve bir çokları da çizme alıp gönderdi. Oysa Gizemin ve
ailesinin çizmeye değil, yoksulluk fitnesinden kurtulacak bir vasata ihtiyacı
vardı. Bu yapılmayınca şohben gibi tehlikeli bir ihtiyaca mahkum bırakıldı.Ve
olanlar oldu.Fekku raqabe’nin bir boyunu özgürlüğe kavuşturmanın,yoksulluk
esaretinden insanları kurtarmanın sorumluluğuna ve bilincine vesile olması
dileği ile Selam sana küçük Gizem,Allah seni deden Eba Zer’le komşu kılsın.
Yorumlar
Yorum Gönder