Bangladeş Dosyası

  İslam Dünyası ve Değişim Arayışları

Atilla Morçol; Kayseri/17.02.2011

Gerek Tunus  Devrim sürecinde (Bu Devrim süreçi hali hazırda devam etmektedir ve 5-10  sene gibi uzun bir zamanı alacağı  da, kültürel,siyasal ve sosyal dinamikler açısından zorunlu olduğu anlaşılmaktadır.)  gerekse Mısır  Devrim sürecinde  ne yazıkki  “İslamcılık” Devrim Sürecini başlatan muharrik güc olamamıştır. Olması da  mümkün değildi zaten! Neden? Nedeni şu: İslamcıların   projeleri hep muğlak,tarifsiz ve  tarihi olmuştur. Kitlelerin dertlerine şifa olacak  hiçbir proje,reçete ve proğram ortaya koyulamamıştır. Toptancı bir   Batı karşıtlığı ve  hamaset eksenli Batıyla çatışmadan başka  elde hiçbir sermaye (Bu bir sermaye sayılırsa!?) yoktur. Mesela; Siyasal düzen, ülke yönetimi konusunda  İslamcıların  önerdikleri “kötü yönetim”  den başka bir  şey değildir. Ya “halife/sultanlık” tır önerilen yada  bir başka versiyonu “velayet-i fakih” anlayışıdır. İslamcılar Halkı; günahlara  yönelen ve baskı ve şiddetle terbiye edilerek korunması gereken  bir  sürü olarak  görme  eğilimini hala devam ettirmektedirler. Onur kırıcı bu yaklaşım asırlar boyu Kilise ve Havra seçkinciliği ve imtiyazı gibi, geleneksel din adamına ve meşruiyet kazandırdığı yönetici sınıfına toplum/Halk karşısında bir üstünlük vermiştir. Ve bu üstünlük/ayrıcalıklı konum; İslamcılar tarafından da iştahla paylaşılmak istenmektedir. İslamcıların Demokrasi karşıtlığının temelinde  birazda bu yatmaktadır. Batı demokrasilerinde başbakan ve cumhurbaşkanlarının halkın girdiği kuyruklara girmesi,oturduğun lokantalarda sade vatandaşlar gibi oturması imtiyaza,farklılığa ve üstünlüğe alışmış yada özenmiş kesimleri elbette cezbetmiyor. Gerek Tunus’taki Devrim gerekse Mısır’daki  vesayetçi islamcı seçkinlerin başlattığı ve kontrol ettiği  hareketler değildir. Halkın özgürlük ve onur  taleplerinden gelen bir dalgadır. Ve  bu coğrafyadaki katı vesayet altında onurlarını ve özgürlüklerin  kaybeden  halkların uyandığını,onur ve özgürlüklerinin farkına vardıklarını göstermesi bakımından önemlidir.

Batıya, liberal kapitalizme eklemlenmek; Batılı  toplumların yönetildiği gibi yönetilmek arzusu olmasa gerek. Zira bu gün  halkı müslüman olan ülkelerin tamamı zaten Batı'ya eklemlenmiş durumdadır. Bu gün halkı müslüman olan ülkelerin hemen hepsinin pazarlarında  kapitalizmin  en vahşi versiyonunun  uygulandığı  bilinmeyen bir gerçeklik değildir. İslami İranda İslamcıların savaş politikası ve silahlanma yarışının  “neo liberal”  sistemin değirmenine su taşıdığı görülmelidir. Batı’da  liberal kapitalizm 20. yy dan itibaren sosyalleşirken,  Müslüman toplumlarda bu gün 18 yy kapitalizminin vahşi versiyonun egemen olduğu görülmelidir. Mekke’de Haram Bölgede bile  ne denli insanlık dışı (Ve tabiiki İslam dışı) cahili sosyo ekonomik yapı egemendir;sosyal,iktisadi,siyasi uygulama ve örneklerden müşahade edebiliyoruz.

Müslüman Halkların hali hazırdaki Sorunu; Batıya eklemlenmek yada batıyla çatışmak değil, Halkların  onurunu ve  haklarını  koruyan,saygı duyan, istismara ve istikbara meydan vermeyen, halk tarafından seçilen ve denetlenen  yönetim anlayışının yani başarılı bir yönetim şekline, Demokratik bir toplum modeline ve Yönetim anlayışına sahip olup olmama sorunudur. Arık Müslüman halklar gerek İran’da gerekse arap Ülkelerinde olsun ortak talepleri ve eleştirileri; neden vesayet altında yaşamak oldukları, kendilerine baskı uygulayanların bu hakkı nasıl olurda kendilerinde bir hak olarak görürler !? Allah’a kulluktan zor ve cebir  kullanarak men edenlerde, zor ve baskı uygulayarak kulluğu dayatanlarda Allah ile kulları  arasından çekilmelidirler ki gönül hoşnutluğu  ve özgür iradeleri ile halklar  Rableri karşısında  seçimlerini yapabilsinler. Kilise ve havra anlayışına dönüşen Allah ile kulları arasında elitist bir zümre  olma yetkisini İslam  kimseye vermemiştir.

İslamın ahlak ve değer yargıları müslüman toplumları neo liberal sistemin dümen suyuna girmekten, istismarından  alıkoyacak dinamizme sahiptir. Yeterki baskıcı vesayetten kurtularak’Biz’ olabilme özgülüğüne kavuşabilsinler. Unutulmaması gereken, İslam; özgürlüklerinin ve onurlarının farkında olan halklar için rehber olan bir  dindir.